άτιτλο

Σκέψεις χωρίς χρώμα, όνειρα γκρίζα και αγχωτικά.
Ξυπνάω απότομα. Εφιάλτες.
Τουλάχιστον κάτι αισθάνομαι.
Νιώθω πράγματα μέσα μου, που δεν ελέγχονται.
Θα ήταν πιο εύκολο να είχα μια δικαιολογία για όλα.
Θα ήταν πιο εύκολο να κατηγορώ, από το να καταλαβαίνω.
Θα ήταν πιο εύκολο να τα διαβάσεις από την οθόνη σου.
Απότομες εκρήξεις χαράς και πίσω στο σκοτάδι.
Τίποτα παραπάνω από ανθρώπινους εθισμούς.
Τίποτα λιγότερο από εθισμούς σε ανθρώπους.
Δεν αποδέχομαι αυτό που είμαι, γιατί είμαι ανταγωνιστικός.
Δεν είμαι τίποτα κακό, δεν γεννήθηκα τελικά μαλάκας.
Απλά πάντα κάποιον ήθελα να κοντράρω.
Και ο μόνιμος αντίπαλός μου, είμαι εγώ.
Κι έτσι δεν χάνω ποτέ.
Μ'αρέσει κι ας μην το παραδέχομαι.
Μ'αρέσουν τα σκοτάδια μου.
Μ'αρέσουν και τα ηλιολουστά μου.
Κι εσύ μου αρέσεις.

έ ρ ω τ α ς