δεν γελάω ποτέ μου τελευταίος

επιστρέφω πάει να πει
γυρίζω
γυρίζω σημαίνει δεν πέθανα στον δρόμο,
δεν πέθανα δηλαδή
επιβίωσα,
κι όσες φορές σταμάτησα
με τα πόδια κομμένα και στην πλάτη
με την ψυχή λειψή και στο στόμα,
σταμάτησα για μια τελευταία ανάσα
για μια αναγούλα
που μου ήρθε
όπως η αναγούλα
που μου ήρθε
όταν τίναξες τους ώμους μου
πίσω
τα μάτια σου στα μάτια μου και
μου ‘λεγες
να το βγάλω έξω,
βγαλ’ το έξω
μόνο έτσι θα συνεχίσεις
μίλα επιτέλους
πες το γαμώ την Παναγία σου,
κι εγώ καταλάβαινα να αφήσω
τους λυγμούς να ακουστούν
και να αφήσω τα μάτια να τρέξουν
γιατί μόνο έτσι θα στερέψω πάλι,
όπως όταν μου έρχεται αναγούλα
κάθε φορά που θέλω να γράψω,
να γράψω πάει να πει
να στερέψω πάλι,
και οι λέξεις μου βγαίνουν
κομματιασμένες,
μασημένες,
ανάκατες με τα οξέα και τα στομαχικά υγρά
με μπύρες και βότκες,
πιο καθαρές από ποτέ,
καθαρές όσο πάντα,
όπως τώρα που τρέχουν
και βρέχουν τα χαρτιά
και δεν κοιτάω πίσω όποτε τραβάω το καζανάκι,
και παίρνω μια ανάσα από βαθιά,
απ’ το στομάχι,
και σκουπίζω τα κλάματα,
με το μέσα της παλάμης,
και παίρνω τα τεμαχισμένα πόδια μου
και τα αρχίδια μου
στο χέρι
και γελάω με την τύχη μου
που φοράει
το πιο κοφτερό της χαμόγελο απόψε
και την συνηθίζω ξανά
και την αφήνω
να με κλωτσήσει ξανά
ενώ της γελάω
πίσω.

Αλεξάνδρα Επίθετη