Ο χρόνος παγωμένος και μία λεπτομέρεια τη στιγμή,
γίνεται στιγμιαία διακριτή,
Ποθητές οι υποθέσεις που προκαλέσαν τη σχισμή,
Και με μισόκλειστα τα μάτια του ο τάδε κάθε τόσο να παρατηρεί,
Σαν κυνήγι ηδονής δίχως σταματημό,
Όταν το ζητούμενο έπλαθε τ' απόλυτο κενό,
Σουφρώνοντας τα φρύδια του ο τάδε απορεί,
Σε ποια πραγματικότητα ν' αρμόζει, άραγε να ονομαστεί;
Μια πραγματικότητα πραγματική.
ανώνυμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου