Τελικά με το να μετράς προβατάκια δεν σε παίρνει ο ύπνος πόσο μάλλον χαμένους έρωτες.Θα ρίξω το φταίξιμο για τις αϋπνίες στους πολλούς καφέδες που ήπια και όχι στο μόνιμο θέμα που σκέφτομαι πριν κοιμηθώ. Κάθε φορά νιώθω και πιο αξιολύπητος όταν γράφω για εσένα καθώς ξέρω ότι ποτέ δεν θα διαβαστούν απ'τα δικά σου μάτια και κάθε φορά λέω ότι θα είναι και η τελευταια. Νιώθω σαν έναν χρόνιο ναρκομανή που λέει με αποφασιστικότητα ότι θα σταματήσει και παράλληλα τρυπιέται. Σήμερα σκεφτόμουν πόσο με έχει γοητεύσει το ονοματεπώνυμο σου όχι σαν λέξεις αλλά σαν σχέδιο, άλλοι ερωτεύονται τα νούμερα των τηλεφώνων. Εγώ έτυχε να ερωτευτώ το σχέδιο που αφήνει πάνω στο τηλέφωνό μου το ονοματεπώνυμο σου. Δοκίμασε να το δεις θαμπά και θα καταλάβεις τι περίπου εννοώ. Μπορεί αυτές οι παράξενες σκέψεις να ευθύνονται στο ότι έχω καιρό να σε δω και έτσι ψάχνω κάτι καινούριο από εσένα να ερωτευτώ. Ίσως αν συνέχιζα να σε βλέπω και παρέμενα ερωτευμένος με το φαγωμενο σου πρόσωπο και το εκκωφαντικό σου γέλιο στην κάθε σου κλήση να έβλεπα μια απλή αλληλουχία γραμμάτων.
Bueno
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου