κάτω από ένα αδιάκριτο πορτοκαλί φεγγάρι
τόλμησες
και, σαν από ελεημοσύνη,
αντί να αφήσεις να με απολιθώσει το ψύχος
με φίλησες και έλιωσε
όλο το χιόνι στο λόφο
αχ, ας άφηνες τη φύση στην ησυχία της,
ως είχε
πλημμύρισε ο τόπος
ελπίδες ατελέσφορες
να βαραίνουν το οικοσύστημα-
δε θ'αντέξω κι άλλη οικολογική καταστροφή
βλέπεις τώρα τι έκανες;
από δω κι ύστερα
πάντα θα ονειρεύεσαι ότι με κρατάς,
μα πάντα θα ξυπνάς
μόνος.
ungrateful
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου