Σε ένα βιβλίο διάβασα ότι οι ιθαγενείς της Λατινικής Αμερικής όταν ζευγαρώνουν δεν φιλιούνται.
Το φιλί γι αυτούς μοιάζει παράξενο, ακατανόητο.
Μακάρι να ζούσα ανάμεσα σε αυτούς τους λαούς.
Όλα θα ήταν πιο απλά.
Αλλά δεν ζω.
Για εμάς τους λευκούς τι σημαίνει το φιλί;
Το φιλί στο στόμα.
Γιατί για εμάς αυτή η ανταλλαγή σάλιου, όπου οι μύτες χτυπάνε άβολα και οι γλώσσες αγγίζονται, αποπνέει ερωτισμό;
Τι ένστικτα μας ξυπνάει που οι ιθαγενείς της Λατινικής Αμερικής δεν έχουν;
Δεν ξέρω.
Ο Ρόμπερτ Μ. Ντρεικ λέει ότι πάντα πρέπει να εκτιμάμε την στιγμή ενός πρώτου φιλιού γιατί ίσως είναι η τελευταία φορά που η καρδιά μας μας ανήκει.
Πώς γίνεται να παύει να μας ανήκει η καρδιά μας με ένα απλό φιλί;
Μα τι είναι το φιλί επιτέλους, τι σημαίνει και πώς γίνεται να μας κλέβει την καρδιά;
Πώς γίνεται να χάνουμε το μυαλό μας εξαιτίας του;
Πως είναι δυνατόν μια τόσο φαινομενικά απλή πράξη να ταλαιπωρεί τις σκέψεις μας για μέρες;
Δεν ξέρω.
Ξέρω όμως ότι σήμερα ζηλεύω πολύ τους ιθαγενείς της Λατινικής Αμερικής.
Ανώνυμο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου