Καρτερικά αναμένουνε τα χείλη μου,
να σμίξουν με τα δικά σου•
Εσύ μιλάς
κι εγώ ψυχανεμίζομαι
πως έρχεσαι δειλά κοντά μου
κι έχεις καλό σκοπό
Ήθελα να σου πω κι αλλά ακόμα
για το πως με κάνει
η παρουσία σου
να αντιδράω
Μα δίστασα•
Κι είναι κι αυτό θαρρώ
μια αντίδραση,
που δεν σου εκδηλώνω
Πίσω απ' το προσωπείο μου
κουρνιάζει η λαχτάρα•
μονάχα μερικές φορές,
πάνω στην έκσταση της ένωσης μας,
σκύβω τρυφερά και σε φιλώ
κι εσύ τότε
με κοιτάς
σαν να ξέρεις τι εννοούσα
"Μη βιάζεσαι" μου λες
και έχεις δίκιο
δεν δίνω χώρο
στο χρόνο
να ωριμάσει το άγονο πάθος•
Μα με κυριεύει η καύλα
και δεν μπορώ να περιμένω
τα θέλω όλα
τώρα
συνεχώς
Μου είσαι αντιπαθής
κάποιες φορές
ίσως επειδή με αναγκάζεις
να ρίχνω τις άμυνες μου•
Κι όσο εγώ - πεισματικά - αρνούμαι
τόσο πιο αντιπαθής μου γίνεσαι
και τόσο πιο απόμακρη
και αναιδής
σου φαίνομαι εγώ
όπως και εξάλλου είμαι
Πρώτη φορά αποφάσισα
να μην βαφτίσω το συναίσθημα
αφού
δε μένει στάσιμο•
Κι εσύ
ίσως νιώσεις προδομένος
αν ξεστομίσω κάτι,
που την άλλη μέρα θα αλλάξει•
Κι ίσως με πάρεις για σαλεμένη
ανώριμη
και αδαής
όπως κι εξάλλου, είμαι
Πρώτη φορά το αποφάσισα
μα δε μου βγαίνουνε κι οι λέξεις
τρέχουνε
μέσα στο μυαλό μου
Κατεβαίνουν
και κολλάν στο στόμα μου
μου κλέβεις τη μίλια
και κάθομαι και σου χαμογελώ
εσύ δεν ξέρω
αν το ακούς
μα πέρασε η ώρα
κι εγώ θα ήθελα να μείνω λίγο ακόμα
όμως
μάλλον δεν άκουσες
ή σε φέρνει σε αμηχανία
η σιωπή μου
και θες να ξεμπερδεύεις
Καλύτερα έτσι•
Θα σε διώξω έτσι κι αλλιώς,
αργά ή γρήγορα,
το ξέρω•
Παράλληλα με τη σκιαμαχία
βιαστικά θα σέρνω απ' τα μαλλιά
τον έρωτα
να φτάσει πριν την αποδόμηση
και θα αποδομηθώ στα μάτια σου
και θα ξεμείνω
μόνη
με τον έρωτα
και τη σκιά του ιερού μου μένους
πίσω από μια πόρτα κλειστή
Να απαριθμώ πόσα
έπρεπε να πω
και πόσα είπα,
που δεν έπρεπε
•Morrigan•
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου