Παρατηρώ τα χέρια μου. Λευκά και κρύα σαν πορσελάνη. Από το δέρμα μου σκιαγραφούνται οι φλέβες μου σαν παχιές πράσινες ρίζες -οι ρίζες της ζωής μου. Ο κορμός που στέλνει αίμα στο δέντρο της ζωής μου.
Το αίμα κυλάει σταθερά προς τον πυρήνα του κορμού μου, καθαρό και υγιές
απλώνεται σαν γάργαρο ποτάμι στα εσωτερικά μου παρακλάδια,
μα μοιάζει κάπου να χωλαίνει η τροφοδοσία,
λες και κάποια αρτηρία να έχει βαρέσει απεργία.
Στην καρδιά μου ένα μεγάλο Δέλτα δυσκολεύει την διαδικασία
και καταστέλλει το σώμα μου σε μια βαριά ακινησία.
Μπερδεύτηκαν οι ροές και το αίμα κυλάει αντίστροφα εντός μου.
Νιώθω σαν να μαραίνεται το άνθος του βίος μου.
Ένα μεθοδικό σάπισμα τώρα ήρθε και φύτρωσε αφαιρώντας την ζωή από τον όμορφο κήπο της ψυχής μου
και τα λουλούδια μου μαραίνονται χωρίς τον ήχο της φωνής σου.
Νιώθω το σάπισμα τώρα στις ρίζες όλο και πιο πολύ να απλώνει
και το εβένινο σκοτάδι το δέντρο της ζωής μου να εκριζώνει.
– Fillette
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου