Στην Καμία Ποίηση

Πλασιέ μασέλων από τα δόντια μας οι λέξεις, η πελατεία τους εμείς ειρωνικό μπορείς να πεις.


Ξερίζωσε τα δόντια σου
τη γλώσσα σου
τα χείλη σου
και μπήξε τα στο ασπράδι
των ματιών σου
αφαίρεσε τα μάτια σου αργότερα
κι ανάτρεξε τα ρίχτα στη φωτιά
μην απανθρακωθούν
απλά να θυμηθούνε
σήκωσε τα πέτα τα και
κλώτσα τα στο χιόνι
έπειτα στο αλεύρι βούτηξε τα προετοίμασε το λάδι
και τηγάνισε τα
δώσε τα στις λέξεις
να χορτάσουν αν χορτάσουν
οι μαίες- μάνες-κόρες-γυναίκες-πόρνες-νταβατζήδες λέξεις οι τόσο αναγκαίες
οι τόσο ανεπαρκείς
ώρες ώρες όντα φριχτά
κυρίως όταν σε παρατούν ανείπωτο θρέψτες ύστερα
σύλλεξε τ' αποφάγια
κόλλησε τα με το αίμα
κι άρχισε να πλάθεις επανάφερε τα
πλύνε τα με γάλα κι επέστρεψε τα
εις τα άπατα πηγάδια τους
άνοιξε τα μάτια σου
κι άκου το τραγούδι τους
άκου τον σπαραγμό τους
αυτό έκανα μόλις!

Romanégre Paliãtso