"Αυτή η πόλη σε έχει αφήσει αποστεωμένο"
-η φωνή της..
Σ'αυτήν την πόλη αυξάνονται οι εχθροί.
Αυξάνεται η μοναξιά.
Νεκροζώντανοι του τώρα
ασφυκτιούμε σθεναρά
κι οι πεταλούδες πετάνε
ανάμεσα απ'τα κρανία μας.
Οι σκελετοί μας άθαφτοι
πρόστυχοι
θα χλευάζουν τον κόσμο όλο.
Είμαστε τα αποτυχημένα παιδιά.
Γνήσια βιώματα μιας γενιάς σχιζοφρένειας.
Φυλή άγρια και ξένη με όλα.
Ό,τι θυμόμαστε είναι αυτό που μελαγχολεί.
Ό,τι μελαγχολεί έχει και νόημα.
Χορεύω μπροστά απ'το τίποτα των τάφων.
Πίσω μου φλέγεται οδόφραγμα.
Σε κατανοώ,
όσο ακούς το τρίξιμο απ'τα κόκκαλα.
Παράγω έργο μόνο για να αποσυμπιεστώ.
Χορεύω μόνο για να νιώσω πιο θλιμμένος..
Νωχελικός Θυμός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου