Χρονοβόρο και απαιτητικό. Μες το πλοίο σιωπηλός αραδιάζω δυο τρεις λέξεις να μου κρατούν συντροφιά. Δεν είναι που δεν έχω κάποιον να μιλήσω, είναι που δεν ξέρω τι να πω. Εδώ γράφεις. Και σβήνεις και πάλι ξαναγράφεις.
Τέτοια εξουσία που κατέχω δεν ξέρω αν μπορώ να το αντέξω. Λευκές αφήνω τις σελίδες να μου μιλούν μόνο οι σκέψεις. Μα εκρήγνυται η σιωπή. Πνεύμα ξεσκίζει, θεριό ανήμερο να μετουσιωθεί σε λόγο. Μα δεν γράφονται αυτά, μονάχα κραυγάζουνξεδιάντροπα την ήττα της λογικής. Μην μου εξηγείς λοιπόν καλή μου γιατί και πως, μονάχα αγαλλίασέ με μέχρι να δούμε τον φάρο. Σε αυτόν που τρεμοπαίζει η ελπίδα, ότι ίσως μια μέρα κάποιος τον συναντήσει. Γιατί στο νησί ο φάρος δίνει ζωή. Και σε μένα η κυριαρχία της σιωπής.
ΧαλήλΙμάμογλου
Τέτοια εξουσία που κατέχω δεν ξέρω αν μπορώ να το αντέξω. Λευκές αφήνω τις σελίδες να μου μιλούν μόνο οι σκέψεις. Μα εκρήγνυται η σιωπή. Πνεύμα ξεσκίζει, θεριό ανήμερο να μετουσιωθεί σε λόγο. Μα δεν γράφονται αυτά, μονάχα κραυγάζουνξεδιάντροπα την ήττα της λογικής. Μην μου εξηγείς λοιπόν καλή μου γιατί και πως, μονάχα αγαλλίασέ με μέχρι να δούμε τον φάρο. Σε αυτόν που τρεμοπαίζει η ελπίδα, ότι ίσως μια μέρα κάποιος τον συναντήσει. Γιατί στο νησί ο φάρος δίνει ζωή. Και σε μένα η κυριαρχία της σιωπής.
ΧαλήλΙμάμογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου