Από ασφαλή απόσταση,
μην ξεχνάς, παλιά μου φίλη.
Με ρώτησες αν μπορεί κανείς να ερωτευτεί μια ιδέα –
μπορούμε άραγε να ερωτευτούμε κάτι άλλο;
Αγαπώ τους ανθρώπους,
όπως αγαπώ να κοιτώ το ηλιοβασίλεμα,
στεκόμενος στην άκρη
του ψηλότερου γκρεμού.
Κάθισε δίπλα μου,
ο ουρανός σήμερα μοιάζει
σα γιγάντιος καθρέφτης,
και οι αφελείς μας υποσχέσεις
με κάνουν να χαμογελώ.
Ξέρω ότι εννοείς
κάθε γλυκιά σου λέξη –
σε ξέρω τώρα –
ακούω τον εαυτό μου να με καθησυχάζει.
Μην ανησυχείς καθόλου,
παλιά μου φίλη,
δεν θα αποχωριστούμε ποτέ ξανά.
Αν όλα πάνε καλά,
θα σε αγαπώ
μέχρι να δύσεις.
Ιωσήφ Κ.
