Κυριακές

Ξεθωριασμένες συνήθειες 

Ίδια πρόσωπα ίδια μέρη 

Πανομοιότυπες Κυριακές 

Τόσες και τόσες Κυριακές 

περάσαν

Τόσες και τόσες Κυριακές 

Στέκεσαι και με κοιτάς 

Τόσες Κυριακές και 

δεν βρήκα μια να σου μοιάζει 

Και από Δευτέρα να πείθουμε 

τους εαυτούς μας πάλι 

πως πρέπει να κόψουμε τις συνήθειες

των Κυριακών που τόσο πολύ μας καταστρέφουν και μας γυρνάνε 

στα περασμένα.

Δεν έπρεπε να είχες έρθει, μου λες κοιτώντας με κατάματα 

Δυστυχώς, πίστεψα πως 

θα ξαναρχίζαμε απόψε 

Αυταπάτες βλέπεις σε κάνουν να ελπίζεις

Betty Aloupogiann

Κάποιες ώρες μακριά

Είσαι τόσο μακριά, μα τόσο κοντά μου.

Και όταν με πλησιάζεις, απομακρύνομαι.

Ανοίγομαι.

Νιώθω πως μοιράζομαι πολλά.

Πώς είμαι ευάλωτη.

Μα δε με νοιάζει.

Χρόνια περιμένω κάτι να με καταστρέψει.

Έλα ξυπνά.

Είμαι εδώ.

Εσύ που είσαι;

L'appel du vide

Άτιτλο

 

Θα φτιάξω κύκλους. Και θα τους βάλω σε κουτάκια.

Έτσι έμαθα, γιατί έτσι μου είχαν πει.

Άκουσα λάθος;

Οι κύκλοι μου ως τώρα δεν χώρεσαν πουθενά.

Κουτιά στενά, μικρά,

κουτιά μεγάλα, πελώρια.

Τα πρώτα δεν τα προτίμησα εγώ,

και τα δεύτερα ήταν μονάχα οι ψευδαισθήσεις μου.

Θα πήγαινα ψηλά

μου έλεγαν.

Μα εγώ γιατί ακόμα πέφτω;

Μου έλεγαν να στρίψω δεξιά,

μα εγώ γιατί κοιτάζω ακόμα την ευθεία;

Και συνεχίζω να κοιτάω,

αποχαυνωμένη, 

κι απορώ, αφού το θέλω τόσο,

γιατί δεν το βλέπω πια καθώς προχωρώ;

Σταματάω για λίγο και παρατηρώ τριγύρω μου.

Δεν είναι πως δεν τα θέλησες

πραγματικά,

είναι πως τα πάντα γύρω σου φωνάζουν

ΔΕΝ Τ' ΑΞΙΖΕΙΣ! 

Και τότε εγώ τους πίστεψα.

Κι αυτό,

ήταν το μεγαλύτερο λάθος 

που έκανα ποτέ. 

Μίλκυ Γουέι

Άτιτλο

 

τρέξαμε να βρούμε 

χέρια γύψινα χέρια πήλινα 

χρωματιστά για να πιαστούμε 

σε ζωγραφιές εκκωφαντικές

να αγκαλιαστούμε κάπως βιαστικά

να λυγίσουμε ανθρώπινα.

Ποια θάλασσα ξερή 

και ποια σκέψη σταθερή

να κρατήσει την αστάθεια;

Αύγουστος βιαστικός

Σεπτέμβρης κουραστικός

μου ψιθύρισες κάτι και δεν άκουσα 

θέλω να σε μάθω

Βασίλης Χ.