Το δέρμα σου,
μυρωδιά κομμένου χορταριού
το Αυγουστιάτικο μεσημέρι.
Φοράς μια υποψία
αμέγαλης αθωότητας
σαν το μαγιάτικο δείλι
που τα βλέφαρα του Ήλιου
θαρρείς αργούν να σφαλίσουν.
Και η αυπνία του αυτή
ξυπνά μια στεγνή εφηβεία.
Σαν του Νοέμβρη
το κερί που τελειώνει
κι η φλόγα του θυμάται
για σένα... περιμένει...
Να σε σβήσει αυτή...
Nave
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου