Θα μπορούσαμε να 'μαστε σε ένα από τα λοφάκια κατά μήκος της εθνικής χαζεύοντας τα πλήθη των εκδρομέων να ταξιδεύουν. Θα μπορούσαμε να 'μαστε στο χωριό παλιά με τις γυναίκες να ετοιμάζουν τον επιτάφιο με ανθισμένα λουλούδια και την καμπάνα να χτυπάει βαριά περιμένοντας την λύτρωση. Πίνοντας καφέ στο πέτρινο καφενείο. Βλέποντας την θάλασσα να βγάζει το κάλεσμα της για πιστούς και άπιστους. Θα μπορούσαμε να ακούμε δημοτικά σε μια παλιά αυλή με κρασί και το σκύλο να γυροφέρνει χαρούμενος θαμπωμένος από τον ασυνήθιστα πολύ κόσμο. Θα μπορούσαμε να ξαναγυρίσουμε πίσω το χρόνο και να περιμένουμε την λαμπρή έξω από μια εκκλησία για να γεμίσουμε τη νύχτα δυναμιτάκια. Θα γελούσαμε εύθυμα με τα καλά ρούχα που βγαίνουν από την ντουλάπα μέσα στην παραδοξότητα της μέρας.
Οι αντιφάσεις θα στήναν χορό αλλά τα σκυλιά μέσα μας θα κρατούσαν πεισμωμένα τα δόντια κλειστά. Δεν εννοούν να το καταλάβουν ότι αν χάσεις την πίστη σου όλα επιτρέπονται. Για να πιεις όμως σωστά έλεγε κάποτε ένας μεθυσμένος χρειάζεσαι δύο μέρες τουλάχιστον. Να χαλαρώσει λίγο το σφίξιμο στα δόντια της πρώτης μέρας.
Μαρτσέλο Σάλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου