Ο άνθρωπος που δε μιλούσε

αντιστέκομαι
στην παρόρμηση να ορμήξω πάνω σου
αντιστέκομαι
στην έλξη
ακολουθώ με τα μάτια μου
το λεκτικό παραπέτασμα
που μας χωρίζει

αναρωτιέμαι
ποια είναι η απόσταση μεταξύ δύο ανθρώπων
όχι σε μέτρα η εκατοστά,
αλλά σε λέξεις που δεν ειπώθηκαν,
γιατί κάποιος θεώρησε κάποτε ότι δεν είναι η ώρα να ειπωθούν,
σε κινήσεις και βλέμματα που δεν ανταλλάχθηκαν,
γιατί κάποιος θεώρησε κάποτε ότι δεν είναι της ώρας
ότι έχουμε καιρό για τέτοια

χτίσαμε το διάφανο τοίχο από λέξεις
έναν μπροστά μου
και έναν μπροστά σου
και τον γεμίζουμε δαχτυλιές
προσπαθώντας να πιάσουμε αυτό που είναι απέναντί μας
χωρίς να βλέπουμε αυτό που χτίσαμε μπροστά μας

ποιητική α-η-δία με πιάνει
θέλω να σου φωνάξω στο αυτί,
να σου πετάξω την ουδέτερη έκφραση
και μαζί μ'αυτήν
να σου πετάξω και ό,τι δε χρειάζεσαι από λέξεις.

Α.