Άργησα

Σε φώναξα μα εσυ είχες κλείσει τα αυτιά με τα χέρια και δεν με άκουσες. Η σιωπή έγινε η αγαπημένη σου ασχολεία.
Ανοίξα τα χείλη, έτσι στρογγυλά σαν να σχηματίζεται μια λέξη μα έμειναν να κρέμονται χωρίς ψυχή.
Άργησα να διεκδικήσω την χαρά και εκείνη για να με τιμωρήσει έμεινε ακίνητη. Μεταολα ήταν σε επιβράδυνση.
Οι παλμοί. Η ανάσα. Οι κινήσεις.
Ο τρόπος που φώναζα το ονομά σου άλλαξε και στις γωνίες των χειλίων μου δεν με επισκεφτόταν πια το χαμόγελο.

Δ.Κ