Πίκρα

Σήμερα ξύπνησα κάπως αγχωμένη και με έναν κόμπο στο στομάχι ένας κρύος ιδρώτας με έλουζε από πάνω μέχρι κάτω, Σηκώθηκα πλύθηκα, ντύθηκα και ξεκίνησα την μέρα μου πίνοντας έναν καφέ και κάνοντας το πρώτο τσιγάρο της ημέρας, και μέσα στο μυαλό μου να επικρατεί ένα τεράστιο χάος και το μόνιμο θέμα ήσουνα εσύ, μετά από τόσο καιρό που είχα να σε δω μετά από όλους αυτούς τους μήνες έπεισα τον εαυτό μου ότι σε ξέχασα κι όμως σήμερα ένιωσα τόσο έντονα μέσα μου ότι θα σε δω. Δεν ξέρω πώς πού και γιατί αλλά  ήμουν σίγουρη, και αφού λοιπόν έβαλα μπουφάν και τα παπούτσια μου έφυγα νευρική από το σπίτι με προορισμό να σε συναντήσω, και όσο πλησίαζα στο κέντρο της πόλης τόσο πιο έντονα ένιωθα τον κόμπο στο στομάχι και η καρδιά μου να τρεμοπαίζει, φτάνοντας εκεί καταστάλαξα με την παρέα μου δίπλα από τον κεντρικό δρόμο, και δεν μιλούσα. Απλά περίμενα να έρθεις και ξέρεις τι έγινε; ήρθες, και σε είδα και εκείνη τη στιγμή ο χρόνος σταμάτησε και εγώ ξέχασα να αναπνέω, και εσύ όπως πάντα περπατούσες βιαστικός με το ένα χέρι στην τσέπη και το άλλο πάντα να κρατάει ένα τσιγάρο. Τα μάτια μου για λίγο έλαμψαν όσο εσύ  περπατούσες μέσα στο πλήθος γύρισες το κεφάλι και με κοίταξες και χάθηκες και χάθηκα και εγώ μαζί σου!

Ελεβιν