Είσαι τόσο μακριά, μα τόσο κοντά μου.
Και όταν με πλησιάζεις, απομακρύνομαι.
Ανοίγομαι.
Νιώθω πως μοιράζομαι πολλά.
Πώς είμαι ευάλωτη.
Μα δε με νοιάζει.
Χρόνια περιμένω κάτι να με καταστρέψει.
Έλα ξυπνά.
Είμαι εδώ.
Εσύ που είσαι;
L'appel du vide
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου