Βαθιές χαράδρες στην άκρη του κήπου του
Σκάβει μέσα τους και κοιτάει τις πληγές του
Σκαρφαλώνει σε μια ψηλή λεμόνια
Και γνέφει στον ήλιο
Νικάει το σκοτάδι
Γκρεμίζει τα παλιά ερείπια
Ονειρεύεται
Επαναστατεί για τα θρόισματα του χρόνου
Ρωγμές παντού για να μπει το φώς
Μια καμέλια μαβιά του χαμογελάει
Και ένα παιδί μικρό μέσα απ' τα χαλάσματα τον αποχαιρετάει
Πέτρος Αποστολίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου