Τις νύχτες αγωνιώ περισσότερο.
Να είσαι καλά!
Μην πεινάς και διπλώνεσαι;
Να τρως!
Μην φοβάσαι να ζήσεις;
Μάτωσε!
Μην δεν αγαπάς δυνατά;
Ξύπνα!
Μην δεν αγαπιέσαι;
Φύγε!
Τάσος Βακφάρης
Τις νύχτες αγωνιώ περισσότερο.
Να είσαι καλά!
Μην πεινάς και διπλώνεσαι;
Να τρως!
Μην φοβάσαι να ζήσεις;
Μάτωσε!
Μην δεν αγαπάς δυνατά;
Ξύπνα!
Μην δεν αγαπιέσαι;
Φύγε!
Τάσος Βακφάρης
Μέσα στο κλειστό δωμάτιο
Μέσα στην σιωπή
Αναρωτιέμαι τι κάνει τους ανθρώπους να τρέχουν τόσο γρήγορα
Μήπως είναι τα λεφτά για αυτα άλλωστε πουλάνε και την ψυχή τους
Μήπως είναι ο ήλιος
Μήπως είναι ο αέρας που δεν τους αφήνει να αναπνεύσουν ελεύθερα
Μήπως οι σκιές των παλιών δέντρων που σαπίζουν
Η ώρα περνάει
Τα δευτερόλεπτα παραμιλούν
Πετάγομαι απο το φρικτό αυτό δωμάτια
Περπατώ σταθερά προς το φως
Η ερώτηση παραμένει περίκλειστη στα σκοτεινά
Σιωπηλή αναπάντητη
Πέτρος Αποστολίδης
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός και έβλεπα χελωνονιντζάκια
Ο Λεονάρντο ήταν ο αγαπημένος μου
Το μπλε ήταν το αγαπημένο μου χρώμα
Θυμάμαι που διάβαζα στον ουρανό ολόκληρες ιστορίες
Μετά λίγες φράσεις
Μετά καμιά λεξούλα που και που
Μέχρι που νύχτωσε
Roro