Από ασφαλή απόσταση,
μην ξεχνάς, παλιά μου φίλη.
Με ρώτησες αν μπορεί κανείς να ερωτευτεί μια ιδέα –
μπορούμε άραγε να ερωτευτούμε κάτι άλλο;
Αγαπώ τους ανθρώπους,
όπως αγαπώ να κοιτώ το ηλιοβασίλεμα,
στεκόμενος στην άκρη
του ψηλότερου γκρεμού.
Κάθισε δίπλα μου,
ο ουρανός σήμερα μοιάζει
σα γιγάντιος καθρέφτης,
και οι αφελείς μας υποσχέσεις
με κάνουν να χαμογελώ.
Ξέρω ότι εννοείς
κάθε γλυκιά σου λέξη –
σε ξέρω τώρα –
ακούω τον εαυτό μου να με καθησυχάζει.
Μην ανησυχείς καθόλου,
παλιά μου φίλη,
δεν θα αποχωριστούμε ποτέ ξανά.
Αν όλα πάνε καλά,
θα σε αγαπώ
μέχρι να δύσεις.
Ιωσήφ Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου