Δύση

Από ασφαλή απόσταση,

μην ξεχνάς, παλιά μου φίλη.

Με ρώτησες αν μπορεί κανείς να ερωτευτεί μια ιδέα –

μπορούμε άραγε να ερωτευτούμε κάτι άλλο;

Αγαπώ τους ανθρώπους,

όπως αγαπώ να κοιτώ το ηλιοβασίλεμα,

στεκόμενος στην άκρη

του ψηλότερου γκρεμού.

Κάθισε δίπλα μου,

ο ουρανός σήμερα μοιάζει

σα γιγάντιος καθρέφτης,

και οι αφελείς μας υποσχέσεις

με κάνουν να χαμογελώ.

Ξέρω ότι εννοείς

κάθε γλυκιά σου λέξη –

σε ξέρω τώρα –

ακούω τον εαυτό μου να με καθησυχάζει.

Μην ανησυχείς καθόλου,

παλιά μου φίλη,

δεν θα αποχωριστούμε ποτέ ξανά.

Αν όλα πάνε καλά,

θα σε αγαπώ

μέχρι να δύσεις.

Ιωσήφ Κ.