Σταυρωμένος παρατηρητής
χαρούμενος από φόβο
θλιμμένος κατ ανάγκη-
ταυτόχρονα
Έχω μετρήσει πολλά
δε ένιωσα κάτι,
μόνο τον σβέρκο μου
Προσπαθώ να κουνηθώ και είμαι κοντά
για να δω
αυτά που ονειρεύομαι τόσο καιρό
Τα λημέρια
που έχουν μπει-αυθαίρετα-στο νου
ανθισμένα λιβάδια, χρόνια τώρα
Ακόμη όμως αφήνω τις ώρες να περνάνε
Να. σαν τα ‘μάξια
Και είναι πολλά τα γαμημένα
στη Συγγρού.
pugakush
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου