Κοσμική Έκρηξη

Με ξεχνάς, εξόν από όταν βρέχει
Συνεπής σε εκείνη που σε έχει
Μα είναι εκείνη η ασυνέπεια του ασημένιου νήματος που μας ενώνει
Και όταν κάνω να απαγκιστρωθώ, το νιώθω να τεντώνει

Οι δαγκωμένοι κόμποι των δαχτύλων σου
Τους έχω πια χαρτογραφήσει
Ο κλυδωνισμός της γέφυρας των ονείρων σου
Τους νόμους του τους έχω μελετήσει

«Ερωτικοί ασπασμοί»
Έτσι θα τους χαρακτήριζες εσύ
Σφίγγω την κουπαστή
Οι κόμποι των δαχτύλων μου ασπρίζουν
Κλυδωνιζόμενες βεράντες
Νόμοι μιας άλλης φύσης

Πως κινούνται τα μόριά μου γύρω από εσένα
Δεν θέλω πια να με κοιτάς μέσα από το τηλεσκόπιο
Και ξάφνου ξέρω γιατί ο Πλούτωνας είναι τόσο παγωμένος

Κοσμική έκρηξη
Στάλες βροχής
Εσύ

Μ.