Για Πόσο

Κι έρχεται εκείνη η στιγμή που καταλαβαίνεις πως η ζωή είναι μικρή, είναι μία.
Εκεί που μοιάζει το αύριο πιο προβλέψιμο κι απ' την επόμενή σου σκέψη.
Καταλαβαίνεις μα ξεχνάς.
Αφήνω λοιπόν αυτό το λόγο.
Ύμνο προς τη Ζωή.
Τη μία και μοναδική.

Θαύμασε σαν την πρώτη σου φορά.
Το τοπίο το ιδανικό
την εικόνα της στιγμής
τον ήχο που αντηχεί -λες και θέλει για πάντα να μείνει
το άγγιγμα που δε μετάνιωσες
το λόγο που δεν έκρυψες
το σθένος που επέδειξες
την αγάπη την οποία δεν αγνόησες,

Εσύ είσαι,
μα πώς αφήνεσαι, λησμονείς,
το αύριο σαν αποκριάτικο: περιοδικό.

Π. Α. Μαλανδρής