Άτιτλο

Θυμάμαι να σε αγκαλιάζω.
Το κορμί μου να ακουμπά στο δικό σου,
Σαν κλαδιά που μπλέκονται σε αναταραχή λόγω του ανέμου.
Η αγκαλιά σου ζεστή, αγνή, λυτρωτική.
Εισαγωγή στην απαλή ζέστη και τις μυρωδιές της άνοιξης.
Αν μπορούσα θα έμενα μέσα της για πάντα.
Σ’ αυτό το κουκούλι που έφτιαξες για μένα.
Εποχή πια ξεχασμένη. Νοσταλγία.
Η αγκαλιά σου πια ξένη, αφιλόξενη, άχαρη.
Μου την πήρες μακριά, πριν τελειώσει ο χειμώνας.
Τίποτα το όμορφο σ’ αυτή.
Τώρα πια αγκαλιάζω τις στάχτες.
Τις αγκαλιάζω σφιχτά.
Δεν θέλω να τις χάσω.
Δεν θέλω να σε χάσω.
Με καίνε όμως και πονάω.
Μέσα από αυτές τις στάχτες, δεν θα ανθίσει λουλούδι.
Η άνοιξη δεν θα έρθει.
Η άνοιξη πέθανε.

Β.