Αυτά τα χείλη σου
που σαν σαράκι
τα τρώω κάθε πρωί
τις φλέβες που σου
χαϊδεύω τ’απομεσήμερο
τα στενά του κορμιού σου
που τα περιδιαβαίνω
τακτικά
αυτά σκέφτομαι
πριν πατήσω τη σκανδάλη
και είναι ένα υπόγειο σκοτεινό
που με περιβάλλει
ο κόσμος θαρρεί πως
βλέπει τον ήλιο
αλλά είναι όλα κρύα
παγωμένα
και ο καπιταλισμός
μας τρώει τα σωθικά
Σαντιάγο Ροβέρτο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου