Νιώθω μια σκιά
κεντημένη από τις σκοτεινότερες σπηλιές της γης
μέσα μου.
Κατά καιρούς
θαρρώ πως αισθάνομαι τα κοφτερά
βρώμικα νύχια της
ανάμεσα στα στήθια μου
να προσπαθούν να με σκίσουν στα δυο,
να ελευθερώσουν
αυτή τη φοβερή πτυχή του εαυτού μου.
Πολλές φορές το κατευνάζω
μα
τα ιδρωμένα μου δάχτυλα
δεν μπορούν να με βοηθήσουν
πια.
Ανδρονίκη Μανουρά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου