Όλοι τη φωνάζαν ασφυξία
στον δρόμο την κοιτούσαν οι περαστικοί
κάνε κουράγιο της είπαν
κρεμάσου από το σκοινί
όλο και κάποιοι θα ‘ρθουν να σε σώσουν
κι αυτή περίμενε μες στη βροχή
μέχρι που έφτασε μια στιγμή
και στον θεό απευθύνθηκε
μέχρι να βρει την τελευταία της
αναπνοή από τον θάνατο για να σωθεί
μην και οι εφιάλτες της να την προδώσουν
καμιά δεν έλαβε απάντηση ποτέ
ώσπου στο σούρουπο έγινε μπλε
από την πίεση στο λαιμό στο σώμα
βαθιά χαράματα πέφτει σε κώμα
κι έρχονται γείτονες και την κρατούν
μη φύγεις μόνη τη χαιρετούν
και τη μαζεύουν μη και μυρίσει
το πτώμα το άρρωστο μη και σαπίσει
Κλέλια Φρονιμάδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου