κάθισα σε ένα πεζούλι κοιτούσα γύρω μου ήμουν η κατσαρίδα στο πεζοδρόμιο
και δάγκωνα τον ασβέστη από τους τοίχους θόρυβος εξάτμισης σαν να είμαι ξένος
είμαι ξένος
οι άνθρωποι είναι τέρατα με μεγάλες κεραίες από τηγανιτό λάδι ήθελα μόνο να ξεκουραστώ I’m tired I said εντ νομπάντι λίσεντ
περπατούσα και περπατούσα δεν τελειώνουν ποτέ
αυτές οι σπείρες
σεμεδάκια και τατιάνες παντού
θέλω να βάλω το νύχι στο λαιμό μου και να βγάλω τη γέννησή μου
τι ήταν πριν τι είναι τώρα
έτη αντικυβερνητικού στοχασμού στο καζανάκι
και ένα πλακάκι στραβό μονάχα με κοιτά
Ξυστός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου