Παρασκευή 11 Αυγούστου 2017

Άτιτλο

Κάτω από τη σκιά σου πλέον
θα καρφώσω έναν νέο ήλιο
και θα καρφώσω σαν οδοντογλυφίδες δέντρα
να μας σκιάζουν
και θα ψιθυρίσω φόβους
να μας σκιάζουν.
Μυρμήγκια, θα κουβαλάμε το πολλαπλάσιο του βάρους μας σε μνήμες. Όλα τα σημεία στους δρόμους τα γύρισα από την
ανάποδη σαν μπλουζάκια: όπου
φιληθήκαμε βράδυ θα είναι πρωί
κι όπου πρωί λαμπύρισαν τα υπέροχα μάτια σου
μόνο σκοτάδι.
Όσο σε περίμενα μια νυχτερίδα πήγε να μπλεχτεί
στα μαλλιά μου. Πώς
να αντέξω άλλο χάδι χωρίς μια τέτοια προθέρμανση.
Όλος ο κόσμος κάτω από τη σκιά σου
πλειστόκαινος
θα ανθίζει, θα ρίχνει τα φύλλα του και κιρκαδιανά θα βηματίζει στο τέλος του σα σε εργαστήριο in vivo.
Και η χρονολογία θα είναι προ και μετά εσού.
Θα φταρνίζομαι σε κάθε εκφορά σου σαν να μύρισα πιπέρι ή αλλεργία ή σαν να είπα την αλήθεια.
Υπό σκιά σου κάθε αναμέτρησή μου με την πλάση.

ΑΚ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου