Ξέρω εγώ;

Κεραιες πάνω στις πολυκατοικίες
μάτια κλαμμένα των ανθρώπων.
Κάθε ασχήμια έχει την ομορφιά της.
Κάθε ομορφιά είναι διαφορετική.
Πιονάκια της γης στην τεράστια σκακιέρα.
Κάποιοι είναι πύργοι ή ακόμα και βασιλιάδες
Κάποιες είναι βασσίλισες .
Αλλά όλοι το ίδιο φθαρτοί, αναλώσιμοι.
Κάνουμε τις κινήσεις μας, παιζούμε την παράσταση
και περιμένουμε τις αντιδράσεις , το αποτέλεσμα.
Άλλοι είναι παθητικοί στο παιχνίδι και στην άλλη
αυτοί που ορμάνε.
Ο θάνατος ο μόνος δρόμος .
Τότε σταματάς να ακούς, να βλέπεις, να νιώθεις.
Τι παραπάνω να υπάρχει. Πρέπει να το πάρεις γραμμή όμως.
Να μην ξεχαστείς και να μη δώσεις.
Εγω στο ζητάω, δώσε την ψυχή σου
δώσε το κορμί σου..
Αναλώσου όπως πραγματικά πρέπει να κάνεις.
Χρησιμοποιήσε ότι εργαλεία κρατάς και φτιάξε
έναν όμορφο κόσμο.
Φύτεψε τα πιο ωραία λουλούδια.
Ξεσκάτωσε τα πιο απαλά κωλαράκια
Δώσε τα πιο παθιασμένα φιλιά.
Πιες τα πιο παραγεμισμένα ποτά.
Ξάπλωσε στη γη εντελώς γυμνός.
Κοίτα τους ανθρώπους καρφωτά στα μάτια
Φίλα πατούσες και δάγκωσε αυτιά.
Αγκάλιασε σκύλους και ανθρώπους
Χάιδεψε κάποιον στο σβέρκο
Κλεισε το ματάκι σε κάτι που γουστάρεις.
Κανε μια βουτιά και φύγε
Γίνε ένας δαίμονας δηλητηριασμένος
με μια ακατανίκητη επιθυμία.
Γιατί ο θάνατος έρχεται είτε θέλεις είτε όχι
και το καλύτερο που έχεις να κάνεις, είναι να έχεις τις τσέπες γεμάτες.

Φαντομάς