Dreamspace

Από την ταπεινότερη λίθο της γωνίας της γης
Έως το υψηλότερο στρώμα της θερμόσφαιρας
Από τα πέρατα του ορίζοντα
Έως το βαθύ άγνωστο

Υπάρχει αυτή η υπέροχη ισορροπία
Κι αυτή η ισορροπία μας διδάσκει
Η αρμονία που ανήσυχη κοιμάται
Κατά την τέταρτη διάσταση

Κι όπως αρμενίζουμε
Στα πέρατα των ονείρων
Με οδηγό την πυξίδα των επιθυμιών μας
Μόνοι, σε ένα πλήθος

Δεν σταματά να με σαγηνεύει
Η λάμψη σου από μακρυά, ω Αλεξάνδρεια
Τι πράγματα κάναμε, ω θεοί, για μια υπόσχεση
Κι ένα άσμα

Θα ξαναδούμε το ουράνιο τόξο στο σκοτάδι,
Γλυκύ μου έαρ; Θα ξαναταξιδέψουμε
Σε ένα σύννεφο στον μενεξεδένιο ουρανο;
Θα ιππεύσουμε ξανά την κυματώδη πλανεύτρα
   με το Σταυρό του Νότου οδηγό;

Γέρασα, ω Καλυψώ. Τα άσπρα μου μαλλιά μπλέκονται στο τιμόνι
Γονατίζω από την αλμύρα του σκοτεινού κι υγρού μου τάφου
Τα ύψη τα φοβάμαι. Μα με φόβισα κι εγώ
Η αέναη φωτιά κατατρώει τη σάρκα

Μολυβδένιος Αποσπερίτης