Σε γνωρίζω.

Τοτε στα νερά που πήγες μια και καλή να γεμίσεις,
κι ήταν αθάνατη μόνο η τρύπα
στο άπατο κανάτι.
Εκεί που το νερό τριβόταν συνωστισμένο
 καθώς πάσχιζε να φύγει από το κανάτι σου.
Ξέρω.

Είναι τελικώς αθάνατα όλα τα θνήτα μαζί
έτσι ως καταφέρνουν να χαϊδέψουν
 κάθε πιθαμή του απείρου.
Κάνοντας το βέβαια χαρούμενο κι αμείλικτο μες την χαρά του.
Ξέρω..

Θαμώνας