Γκρίνια σόρι

Θαμπώνω στα μάτια φερέλπιδων κι ακμαίων.
Ουρές  φωτεινές πλασμάτων που προσπερνούν.
Πεθαίνω με ένα σουβενιρ αγκαλιά.
Και τα παιδιά…
Τα παιδιά αφήσαν τα πιο μεγάλα ψίχουλα στου σπούργου τα πόδια.
Στις κόγχες τους τιμώνται χίλιες επαναστάσεις  για να γίνει πια φανερό:
“Η σκανταλιά απόθανε έμεινε μόνο η ανάγκη”

Η μάνα χλιμιντρίζει.
Η μάνα χλιμιντρίζει.
Και χαιρετά και αυτή.
Γλυκά.

Θαμώνας