Τάσεις φυγής

Πονάνε τα σαγόνια μου.
Σφίγγω τα δόντια ασυναίσθητα.
Ήρθε πάλι η ώρα.
Πρέπει να φύγω.

Δεν θα προλάβω.
Δεν θα προλάβω να σταματήσω να γδέρνω το κορμί μου.
Δεν θα προλάβω να ξεχάσω για ποιο λόγο δεν κοιμάμαι.
Δεν θα προλάβω να καταλάβω από ποιον τρέχω να ξεφύγω.
Δεν θα προλάβω να σωθώ από μένα.
Δεν θα προλάβω να σπάσω το ψέμα στον καθρέφτη.
Δεν θα προλάβω να μην είμαι πια ημιτελής.

Γι’ αυτό μάλλον τ’ αφήνω όλα στη μέση,
βιβλία μισοδιαβασμένα,
τραγούδια μισογραμμένα,
τσιγάρα μισοκαπνισμένα,
συναισθήματα μισοβιωμένα.

Κόβομαι στη μέση
Και το μισό που μου απέμεινε, έμεινε μισό.
Και το μισό του μισού μου κόβεται κι αυτό,
στη μέση πάλι όλα, χωρίς τελειωμό,
κι εγώ προσπαθώ να ενώσω τα κομμάτια.
Πως θα το κάνω αυτό;
πως.θα.το.κάνω.αυτό.
ΠΩΣ;

Νομίζω δεν θα προλάβω.
Ακούς;

Πρέπει να φύγω.

Ροζάνα Λα