Άτιτλο

Έχω ένα σώμα,
μου το φορτώσανε και δεν ξέρω τι να το κάνω.
Κι αναρωτιέμαι, πόσο ακόμα,
μαζί μου θα το σέρνω,
ώσπου να πεθάνω.

Το σώμα που φοράω,
έχει γεράσει και είναι διψασμένο,
ξερό στην επιφάνεια, στα βάθη πονεμένο,
όλα τα θυμάται,
μα νιώθει ξεχασμένο.

Κι αν στο προσφέρω,
κάποια βράδια να το δεις,
λίγο να το αγγίξεις,
με το σώμα σου να το γευτείς,
μη προσβληθείς.

Φταίει που κάποτε,
ένα πρωί έφαγα, στον ήλιο να σε κοιτώ,
και ώρες πέταξαν να σου μιλώ.
Έκτοτε, το λείψυδρο σώμα μου,
σε περνάει για νερό.

Αρμάνδος Σ.