Θα φτιάξω ένα καράβι

Θα φτιάξω ένα καράβι με πανιά την ελπίδα μου και στη βάση του ξύλινες εμπειρίες δεμένες από πόνο και μαράζι. Θα το αφήσω να ανοιχτεί σε νερά αξιοπρέπειας και κάθαρσης και το κεφάλι μου καθόλου δεν θα το βουτήξω. Θα βάλω για πηδάλιο χάντρες φιλοδοξίας ενωμένες με νήμα εγωισμού και πείσματος μήπως και το καράβι μου καταφέρει να χαράξει πορεία. Θα βάλω πλώρη για τα νησιά που ισορροπούν στα αστέρια και που κλέβοντας λίγη από τη λάμψη τους, σιγοφωτiζουν αέναα το άπειρο. Θα ξενυχτήσω την ημέρα και θα μεθύσω το χρόνο μήπως και τον ξεγελάσω και του κλέψω έστω φευγαλέα το σκήπτρο της αλαζονείας που κρατά σφιχταγκαλιάζοντας το και θα παγώσω ώσπου να σπάσουν τις στιγμές που ρούφηξαν με δόλο τις εναπομείναντες αποχρώσεις αισιοδοξίας μου. Θα φτιάξω μια άγκυρα αναρχική και διάφανη που καθώς θα αγγίζει το νερό αγκαλιάζοντας τις ιδιότητες του θα αντιδρά παίρνοντας μορφή κρυστάλλινη. Το καράβι μου δεν θα δένει εύκολα σε αλλά νησιά αφού θρύψαλα θα γίνεται η άγκυρα του καθώς θα αγγίζει πάτους νησιών γεμάτα με βράχους φτιαγμένους από φόβο και ναρκισσιστική υπεροψία ενώ σε γυαλιστερό ατσάλι θα μεταμορφώνεται σαν θα ακουμπά αμμουδιές από εύπλαστη ανιδιοτελής αγάπη.

Θα φτιάξω ένα καράβι.

Θα φτιάξω ένα.

Θα φτιάξω.

Θα.

Demetra