Φωταγωγός

Έπεσε το σαμπουάν της μάνας στον φωταγωγό
Κίτρινο υγρό χύνεται στην μαύρη επιφάνεια
Σαπούνι μυρίζει στον φωταγωγό
Κοτόπουλο κάρι και τηγανητό ψάρι
Ραδιόφωνα κραυγές από το διαδίκτυο
Ήχοι γνώριμοι που δεν καταλαβαίνεις
Μια προσευχή μια εκπομπή μόδας
Είναι γεμάτος αυτιά και μάτια ο φωταγωγός

Στον πάτο του δάχτυλα ροζιασμένα
Πατούσες μαύρες παπούτσια με σόλες στόματα που τραγουδάνε
με βαθιά σπαρακτική φωνή
Τραγούδια που αντηχούν στις υγρές πεδιάδες ξημερώματα

Άλυτες εξισώσεις άυπνοι έρωτες δύσκολοι αποχαιρετισμοί κινέζικο φαγητό
Μια συναυλία που δεν έγινε ποτέ
ένα κραγιόν που έπεσε από το παράθυρο στον φωταγωγό
Ένα τζάμι που έμεινε σπασμένο
Χαρτόνια σελοτέιπ και κίτρινο φως

Καταραμένες στάλες βροχής
Δεν θα δουν το χώμα
Και μια νιφάδα χιονιού δεν θα ακουμπήσει τα φύλλα της
ο αέρας την έφερε στον φωταγωγό μαζί με γέλια πυροτεχνήματα και τραγούδια
Που ξέφυγαν μέσα από τους τοίχους
Και χοροπηδούν μέσα στον φωταγωγό
Σαν νετρόνια και ηλεκτρόνια
στις φυλακές της ύλης

Όταν ήταν νέα άνοιγε το παράθυρο στον φωταγωγό
Έσκυβαν οι ηλιαχτίδες να αγγίξουν το κορμί της να τρέξουν σαν ηλεκτρικό στο λαιμό της
Μέχρι τη μασχάλη της
Πάνω στο στήθος της να πιούνε γάλα

Τον Αύγουστο σιωπή
Γλυκιά ζέστη και υγρασία στον φωταγωγό
Φωνάζει με στον ύπνο της ονόματα
Μαργαρίτα, Ευδοκία, Βαγγέλη, μάνα
Ζούνε και εκείνοι μέσα στον φωταγωγό
Πίνουν και τρώνε νύχια τρίχες και μπογιές

Σκύβει πάνω από τον φωταγωγό
Παίρνει ανάσα. Ξαναπαίρνει. Όλο και πιο βαθιά μέχρι τα πόδια της
Ξηλώνει τα τζάμια
Ρουφάει τα παπούτσια
Ρουφάει τους σκουριασμένους σωλήνες
Ρουφάει τον σοβά
Το σώμα της ελαφρύ η ψυχή της μολύβι
Τώρα μπορεί να σηκωθεί
Τώρα μπορεί από τη ταράτσα ξανά
Να δει τη θέα πέρα μέχρι τη θάλασσα
Τα πλοία τα ιπτάμενα δελφίνια
να μυρίσει τα καβούρια στο Πέραμα να χαμογελάσει ξανά
Χωρίς τύψεις και να ακούσει τα τραγούδια τους και ας δεν καταλαβαίνει γιατί πια δεν φοβάται είναι μόνο λίγα γραμμάρια
είναι φτιαγμένη από αστέρια
είναι φτιαγμένη από γλυκιά ζάχαρη
σαν πόθος σαν ανάμνηση τώρα μπορεί και τρυπώνει στα βιβλία και στα όνειρα.

ΟΡΠΕ