Σαν σήμερα σαν χθες

Ημέρες μνήμης
πιο πολλές από τις μέρες ζωής
μετράμε πια δευτερόλεπτα πριν τις τελευταίες πνοές
αμνημόνευτων προσώπων,
μικρών μπροστά στα σαρκοφάγα τους
τόσων
που ούτε τα λαρύγγια των εχθρών μαζεμένα
δε θα έφταναν για να τους τιμήσουμε
φωνάζουμε 
τα ονόματά τους
Παρών!
Και το πρωί που ξυπνάμε πασχίζουμε να θυμηθούμε
το δολοφόνο
που έμοιαζε με το τέρας που μας έπινε το αίμα από τότε
λίγο αφότου κόψουν τον ομφάλιο λώρο μας

Μαλακισμένη μνήμη
το τέρας είναι ακέφαλο
μέσα απ’ τα ανάκτορα
σκόρπισε τα αντίτυπά του
στα δίποδα ερπετά της μητρόπολης
και μας τρώνε με στολές ή χωρίς
λίγο λίγο το καθένα

Και όταν είμαστε πολλοί
κάποιος θα λείψει
αυτός που έλειπε από εκεί που τον όριζαν
γιατί δεν ήθελε να είναι απών στη ζωή
αυτός
αυτή
αυτές
που θέλαν πιο πολύ από όλα μας να ζήσουν

Τώρα ζουν οι κραυγές τους
και φωνάζει ένας ένας
κάθε λεπτό που περνάει

ή με εμάς
ή με εκείνους

ή με εμάς
ή με εκείνους

Και αυτή η ερώτηση
είναι η πυξίδα χαραγμένη με αίμα στα κορμιά μας
ή θα μας οδηγήσει μέχρι τον τάφο μας όρθιους
ή θα μας ξεπλύνει η βρωμιά γονατιστούς

Ο θάνατος είναι εδώ
διαμελισμένος σε κάθε γωνία
του δρόμου
ή του κόσμου
ή του σώματος
εξαρτάται από το πόσο μακριά κοιτά κανείς
Μέχρι να σβήσει
μπορεί να σπείρει
τόση δίψα
για καταστροφή

Και ίσως κάπου εκεί
να φανεί
και η ζωή

στον Β.Μ.
Λυκ