Κάτι τι

Ίδιες στιγμές

ίδιες μυρωδιές

τώρα πιο έντονες

έξω απ’ την πόρτα

χτυπούν απαγορεύσεις

μέσα η απαγόρευση του κινήτρου αφ’ εαυτού

κι έξω απ’ τον κόσμο

ο χαλασμός πιο τραχύς και αυστηρός

μα πιο κρυφός, όσο ποτέ άλλοτε

μέσα σε αυτά,

των καιρών τα σημάδια,

αγάπησες ποτέ;  

ή κι ευστόχησες ποτέ δίπλα στο σχήμα του πιο αγαπημένου πόθου

σπίθες όπως άναβαν πάντοτε και τώρα ανάβουν

κι όπως πάντα

το ίδιο τις κοιτούσες,

ποτέ σαν πυρκαγιά

δεν κάηκες ποτέ και από τίποτα

ποτέ τόσο πολύ δεν βράχηκες

από πόνο ή έρωτα για να σβήσεις φωτιές

και φωτιές ποτέ δεν άναψες

κι ας γίνεται ολοκαύτωμα ο κόσμος

και δεν μιλώ για εσένα

κι ούτε κανέναν ξένο

μα ερμηνεύομαι στο χώρο που τώρα κερδίζω από απρόσμενη σπόντα

και τόσο μουδιασμένοι από φώτα κι ήχους

που κι ούτε ποτέ, στο πότε δεν προλάβαμε

και πάντα λίγο πιο πριν,  

άγουρες και νεογέννητες οι σκέψεις

όπως το θέλουν οι καιροί,

πάντα σκοντάφτουν πρόωρα,

ή ύστερα υστερικά συγκρούονται

με την μη πίστη στο αδύνατο

απλά για έρωτα μιλώ

και για έναν κόσμο χωρίς χρόνο,

συνεκτικό και άδολο

Lupus