Κραυγές

Κραυγές μέσα στο κεφάλι μου
Κραυγές πίσω από άδεια βλέμματα
Κραυγές πίσω από τους οφθαλμικούς μου κόγχους
Που δεν θα τις άκουγε ποτέ κανείς
Πώς να ακούσεις τα ουρλιαχτά μέσα στο κεφάλι μου;
Πώς να νιώσεις αυτό το σφίξιμο στην κοιλιά;
Πώς να νιώσεις τον πόνο στο στέρνο;
Τις κομμένες ανάσες μέσα στα αναφιλητά;
Βράδια που ξάγρυπνη ζητούσα απλά λίγη ελευθερία
Βράδια που ένιωθα ότι αν πέθαινα θα έβρισκα την ελευθερία
Βράδια που θα προτιμούσα να είμαι νεκρή
Θα προτιμούσα να είμαι νεκρή κυριολεκτικά
Κατά τ’άλλα είχα πεθάνει καιρό πριν μέσα μου
Από τότε που ζητούσα μία μητρική αγκαλιά
Από τότε που ξάπλωνα δίπλα της και η αγκαλιά που ήξερε να μου δώσει ήταν να ακουμπάει την παλάμη της πάνω στη μέση μου
Από τότε που της έλεγα κλαίγοντας ότι θέλω απλά μία αγκαλιά και με έδιωχνε φωνάζοντας ,γιατί όταν αγαπάς κάποιον πρέπει να είσαι σκληρός μαζί του,τότε μόνο τον αγαπάς πραγματικά
Αν είχα πάρει έστω μία μητρική αγκαλιά ίσως να μην είχα πεθάνει
Ίσως οι κραυγές να μην υπήρχαν
Ίσως ο εγκέφαλος μου να μην πονούσε
Ίσως οι οφθαλμικοί μου κόγχοι να μην ήθελαν να ξεριζώθουν
Ίσως να μην ήθελαν να τους πάρει μαζί του το ποτάμι από τα δάκρυά
Και αν ξεριζωνόντουσαν ακόμη ,δεν θα έβλεπες κάτι διαφορετικό από πριν
Ίσως κατάφερνες να ακούσεις τις κραυγές
Ίσως πάλι έβλεπες τον εγκέφαλο μου να χαροπαλεύει να ζήσει
Ίσως πάλι έβλεπες τον εγκέφαλο μου να χαροπαλεύει να πεθάνει
Ίσως πάλι χυνόταν κι αυτός και γινόταν ένα με το ποτάμι από τα δάκρυα
Ίσως εν τέλει να έλιωνα ολόκληρη και να γινόμουν ένα ποτάμι
Ίσως τότε να έβρισκα την ελευθερία που ζητούσα

Βουκαμβίλια