Τα δόντια της πραγματικότητας
μας πνίγουν
αυτά τα δόντια που όσο
και να τα ροκανίζουμε σε ρομάντζα
καλοκαιρινά και ναρκωτικά δεν πέφτουν
είναι εκεί και μεγαλώνουν
Όταν αντικρίσουμε
κάνα μάτι βουρκωμένο
στη μπίχλα της πόλης
να τα παίρνει
όλα στα διάλο
πίσω πατιούνται
όταν ακούσουμε
καμιά μελωδία
πέφτοντας στάλες από τα αιρκοντίσιον
σαν θαλασσινός αέρας
διαπιστώνουμε ότι και εκεί λυγίζουν
μα σαν το χάδι μετά την δουλειά
στο λεωφορείο, δεν έχει
δεν έχει λοιπόν
έχει μόνο τελικά
τελικά
θα τα ακονίσουμε
πάνω σας
πάνω στα 12ωρα
και στις απαγορεύσεις
για να είναι έτοιμα να τα λιώσουμε
στις μικρές στιγμές
απόλαυσης
Θ.Μ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου