Άτιτλο

 

Οι πόρτες

που περιμένουν

χωρίς μια σχισμή

αυτοματισμός μου μοιάζουν

για να ξεχάσω

με τα ρούχα στην κρεμάστρα

υπομονετικά 

να μοιάζω πως διαλύομαι

σε κάθε παύση

να ριζώνει η αμφιβολία

για το αν σε ξύπνησα

αν με ξύπνησες

κι αν βαριέσαι

να εξαφανιστώ

γιατί πρέπει να πάω

να ταΐσω

γάτες

και σκύλους

και πουλιά

που κρόζουν

πάνω απ' την αυλή μου

σε σχήματα ανήκουστα

που περπατάνε

πάνω απ' το κεφάλι μου

και περιβάλλουν τα τοπία

που κάποτε είχα πάει

επισκέφθηκα διαμέτρους

και περιμέτρους

για να με αποφύγω

για να με συναντήσω

εκεί

ακριβής στο ραντεβού μου

Μ. Περδίκη