Ακινησία

(εμπνευσμένο απ' τον Ozgur baba)

Ας μείνουμε ακίνητοι για το υπόλοιπο της ζωής μας.
Μέχρι που η ακινησία να μην χρειάζεται πια προσπάθεια
Αρκετά πονέσαμε απ' τα λάθη
δικά μας και αλλοτρίων.
Ας μείνουμε λοιπόν ακίνητοι, σαν τα σπίτια μας
Κι όποτε τρελαινόμαστε, γιατί πλασμένοι δεν είμαστε για κάτι τέτοιο,
Να ονειρευόμαστε σεισμούς που θα μας συγκινούν
Πλημμύρες που θα μας ξεδιψάνε.

Γιατί όχι; Ας μείνουμε και σιωπηλοί
Μέχρι που η σιωπή μας πάψει να είναι επιλογή
¨Τι απόκοσμος θόρυβος ήταν αυτός που κάναμε;"
θα σκεφτόμαστε μετά από δέκα χρόνια σιωπής
Ας σωπάσουμε λοιπόν, σαν τους κήπους μας τον χειμώνα
Κι αν η ανάγκη μας τρελάνει, γιατί φτιαγμένοι δεν είμαστε για κάτι τέτοιο,
Να συλλογιστούμε θα'λεγα λόγια παλιά
αγαπημένων μας προσώπων
Να τα θυμηθούμε σαν να'ναι ποιήματα μεγάλων ποιητών
Σαν μελωδίες που κάποτε θα είχαμε χορέψει.

Κι ύστερα είναι κι΄αυτό το "γιατί;".
Ξεκούρδιστη χορδή να μας χαλάει τ' ακόρντα
Τόσα χρόνια σ'ένα κορμί ανοίκειο
Ξέρουμε ποιοι είμαστε; Ξέρουμε πώς είμαστε;
Να δύο ερωτήσεις χωρίς "γιατί;"

Ανώνυμο