Άτιτλο

ξέρουμε και οι δυο
δεν ήμουν ερωτευμένη μαζί σου
και το ‘εσύ ήσουν μάλλον’
το λέω τώρα με μια πίκρα
που δεν μπόρεσα

αυτά δεν τα ελέγχουμε
γι’ αυτό μου έστειλες

σε σκέφτομαι συχνά και πάντα χαμογελάω
όπως τώρα

είπες πως είμαι το φως
στο σκοτάδι που σε δέρνει
και άλλα που κανείς δε χρειάζεται να μάθει
εκτός αν τα βρει στους στίχους σου

γράφω τώρα για σένα
λίγα λόγια αδούλευτα κι αυθόρμητα
όπως είμαστε άλλωστε εσύ κι εγώ
γιατί με κάποιο τρόπο
όλα επιστρέφουν

είναι τα λόγια σου
που μαλακώνουν την ψυχή μου όταν αγριεύει
θέλω να το ξέρεις αυτό
κι ας μην είσαι εδώ να το ακούσεις

ανώνυμο