Ήρθα διαβασμένη.
Στο πρώτο μας ραντεβού εννοώ, ήρθα διαβασμένη.
Είχα ψάξει το προφίλ σου, είδα πάνω κάτω τι μουσική ακούς, με τι ασχολείσαι και το ζώδιο σου.
Ανόητο ε;
Θυμάμαι το χαζό χαμόγελο μου και να σου δίνω το χέρι ενώ λέω το όνομα μου.
Το ίδιο χαζό χαμόγελο όπως όταν σου είπα πως ακούω Radiohead και με διόρθωσες πως το προφέρω λάθος.
Μου άρεσε η διάθεση σου, κυρίως ο τρόπος που γελούσες.
Ο ίδιος τρόπος που γελούσες, όταν αργότερα στο ίδιο μαγαζί, στο ίδιο τραπέζι, σε ρωτούσα αν σ' αρέσει η κοπέλα που καθόταν πίσω μου!
Δεν πίστευα ότι θα βγαίναμε ξανά, αν και ένιωθα πως σε ξέρω χρόνια.
Κλισέ ε;
Τόσο κλισέ, όσο οι ερωτήσεις σου τα βράδια αν θέλω να γίνω γυναίκα σου ή πόσα παιδιά θέλω να αποκτήσουμε.
Θυμάσαι τον τρόπο που γνωριστήκαμε;
Το ' ένας καφές δεν έβλαψε ποτέ κανέναν ' ;
Καταστροφικό ε;
Τόσο καταστροφικό όσο η απάντηση μου.
' Έτσι όπως το θέτεις, ένας καφές δεν έβλαψε ποτέ κανέναν... '
L'appel du vide
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου