Άτιτλο

 

Και αν με σκοτώσεις μέσα σου,

Θα βρω καράβι να ξανάρθω. 

Ποιος ναυαγός φοβήθηκε; Που βούλιαξε μονάχος;

Και αν ακόμη και η μνήμη με προδώσει, φτάνουν τα μάτια στο στέρνο να κοιτάξουν. 

Εκεί που χαραγμένο μένει το σημάδι. 

Μα ύστερα πες μου πως, θα σε φωνάξω πίσω. 

Αφού και το ναυάγιο, τον καπετάνιο του ζητά. 

Ή άσε με να χαθώ. Μια για πάντα εκεί κάτω. 

Εξάλλου έμαθα πια. 

Η αγάπη βουλιάζει στο τέλος.

Επιβιώνει, μόνο ο άδειος. 

Εκείνος που κανένα βάρος δεν τον τραβά, στα χαμένα αυτού του κόσμου.

Κατερίνα Ηλιάδη