Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2020

Άχρονη σκέψη


Άχρονη σκέψη.

Με κόβει στη μέση.

Στα δύο, στα τρία, στα τέσσερα.

Στα γόνατα.

Αίμα κυλάει, τις φλέβες χτυπάει.

Φωνάζει, διαμαρτύρεται.

Γεμίζει τα άκρα μας.

Τα φουσκώνει, τα μεγαλώνει.

Έλα σε μένα.

Αναζητώ να μπω στο σώμα σου.

Σε κάποιο σώμα.

Οι λέξεις αργοσβήνουν στη βαβούρα των συχνοτήτων.

Χάνονται.

Το σώμα διατηρείται.

Αποσυντίθεται με βραδύ ρυθμό.

Υπόκωφο.

Σαν το τέρας που βρυχάται στα σωθικά μου. Κι εγώ προσπαθώ να το ναρκώσω.

Από τα βάθη της κολάσεως.

Εκεί που κάποιοι σκάψαν βαθύτερα από τις δυνάμεις τους.

Εκεί που κάποιοι ξυπνήσαν θεριά δυνατότερα από τα σκέλια τους.

Σκέλια ξηρά. Μόνο σταγόνες υγρών από τους δικούς τους βυθούς κυλούν πάνω τους.

Μόνο τα άκρα έχουν βουτήξει βαθιά μέσα στην υγρή άβυσσο.

Εκεί. Εκεί που θαλασσομανιούν τα μυτερά βράχια των ψυχών μας.

Ψυχρή κι αφιλόξενη η κόλαση.

Από εκεί δεν βγαίνουν θεριά.

Μόνο νεκροζωντανοί οργανισμοί.

Μόνο καρκινώματα.

Από εκεί μόνο διαβαίνουν τα θεριά.Δεν στέκονται.

Υποφέρουν και σκληραίνουν από το ψύχος.

Ώσπου να επιστρέψουν στις δολοφονικά μέτριες κι ανέραστες θερμοκρασίες του πλανήτη.

Κολύμπα στο βυθό μου.

Δεν σου υπόσχομαι ασφάλεια.

Το τέρας που επιπλέει στα βάθη τους ίσως σε αρπάξει από τα σκέλια και σε τραβήξει μέσα.

Μην φοβηθείς.

Αφέσου στα νύχια του.

Αυτό αποζητά εξάλλου. Τυφλή εμπιστοσύνη στις καταστροφικές του τάσεις.

Με νύχια ματωμένα και δόντια σημαδεμένα. Ίσως επιστρέψουμε στην επιφάνεια.

Ίσως μαζί με το θεριό. Ίσως και χώρια.

Εγώ στέκομαι εδώ. Στην άκρη. Περιμένω το θεριό μου να συναντήσει το δικό σου και να αλληλοπνιχτούν στα βράχια.

Κι εμείς να βγούμε από το νερό πετώντας.

Ανάλαφροι.

Νέοι.

Εξαθλιωμένοι.


Milvus

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου