Είναι κάποια φυτά που' χουν για λίπασμα
νεκρές ολόγυμνες γυναίκες.
Και κηπουροί που μπολιάζουν μ’ αγκάθια
τις πετούνιες.
Υπό ασπαλάθων βρίσκονται
κορμιά τσαλακωμένα
Από την τέχνη κηπουρού
θαμμένα μες το χώμα
Στα ψυχανθή που ξεψυχά
η διαρριγμένη μήτρα
Δεν φτάνει φως του φεγγαριού
ούτε του ήλιου χάδι.
Πέτρες μονάχα, μυκηθμοί
Και οι κηπουροί με μάτια
θαμπά κενά κι αλλήθωρα
που εργάζονται με πάθος
Δυο χρόνια δύσκολα
χρόνια καταραμένα
που η αρρώστια τους ανάγκασε
να κλειδαμπαρωθούνε
Η πείνα τους αβάσταχτη
για τρυφερά μπουμπούκια
και τα εργαλεία τους πάλλονται
μες τις εργαλειοθήκες
Ιάσων Άλυ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου